Communiceren met Dove patiënten is altijd een thema geweest waarbij er veel problemen naar boven komen. Uit een rapport van Unia (Unia, 2019) komt naar voor dat heel wat Dove en hardhorige personen geen gelijke toegang hebben tot diensten die een ziekenhuis biedt ten opzichte van andere personen.

Dit leidt dan vaker tot een slechtere gezondheid dan bij horende personen. Één van die diensten is bijvoorbeeld verpleegkundige zorgverlening krijgen. Communiceren is een groot onderdeel van de taken van een verpleegkundige. Als een verpleegkundige niet goed kan communiceren met de patiënt heeft dit ook invloed op de zorg die men kan verlenen. Als de Dove patiënt pijn heeft maar dit niet kan communiceren naar de verpleegkundige zal deze niet weten dat de patiënt pijn heeft en kan hier ook niet naar handelen en geen pijnmedicatie toedienen.
Als we de wetenschappelijke literatuur raadplegen zien we dat er toch een paar belevenissen naar boven komen in verband met de beleving van verpleegkundige zorg door Dove patiënten.

Dove patiënten ondervinden vaak problemen in de communicatie met de verpleegkundige. Door een te grote werkdruk kan de verpleegkundige vaak niet de tijd nemen die er nodig is om correct te communiceren met een Dove patiënt. Veel verpleegkundigen gaan er nog van uit dat liplezen voldoende is. Wat er vaak wordt vergeten is dat oogcontact en gezichtsuitdrukkingen ook een belangrijk aspect zijn in het correct overbrengen van de informatie. Als Dove patiënten dit willen duidelijk maken of vragen om het te herhalen is er geen tijd om dit te doen en blijft de patiënt onwetend en kwetsbaar achter.
Op de hoogte zijn van het behandelplan en verdere behandeling is ook nodig voor een goede zelfzorg. Weten welke medicatie je neemt of waarom het zo belangrijk is om deze te nemen geeft meer motivatie tot therapietrouw. Doordat deze informatie vaak ontbreekt bij Dove patiënten zijn deze minder geneigd om therapie trouw te blijven en heeft dit ook weer invloed op hun gezondheid.

Sommige verpleegkundigen zijn begripvol andere weer niet. Volgens onderzoek van Loredo Martinez and Matus Miranda(2012)  toont het aan dat verpleegkundigen die met veel oogcontact en face- to face communiceren een betere band opbouwen met de patiënt waarin communiceren beter gaat en de verpleegkundige weet wat de noden en behoeften zijn van deze patiënt en hoe deze te behandelen.
Onderzoek van Sirch et al. (2017) toont aan dat verpleegkundige vaak enkel de zichtbare noden van Dove patiënten behandelt en verder monitort. Omdat de patiënten hun andere noden niet duidelijk kunnen maken.

Bij het bevragen bij Dove personen hoe ze hun negatieve ervaring mogelijks kunnen verhelpen geeft de studie van Smeijers (2021) antwoord dat het al zou helpen als verpleegkundigen weten hoe ze moeten omgaan met Dove Patiënten.